Voor de expositie in Breda had ik gedacht dat het leuk zou zijn om de bewonderaars van mijn werk te vragen een reactie op te schrijven. Altijd leuk om later terug te lezen en om van te leren. Achterliggende gedachte was ook dat deze reacties voor mijn marketing ingezet zouden kunnen worden èn dat deze interactie bij mijn bezoekers zou blijven hangen.
Maar het liep allemaal net even anders.
Zei iemand ooit eens: “Wat raar dat je het lastig vind om voor mensen te spreken. Spreken is immers een van de eerste dingen die je leert.” Ik geloof dat het voor veel mensen nog lastiger is om te schrijven. Een reactie zwart op wit. Te persoonlijk? Te definitief? Toegegeven, mondeling kun je een opmerking verzachten of juist meer kracht bijzetten. Schriftelijk is dat iets lastiger zeker als je bedenkt dat het papier wat ik beschikbaar hield niet groter was dan formaat schuurspons, in keurig passend mapje dat dan wel.
Mondeling lieten ze me perfect weten wat ze er van vonden. Als ik dan vroeg dit op te schrijven, klapten ze dicht. Nou ja, verbaal niet, dat ging gewoon door maar ze hadden geen idee wat op te schrijven. Allerlei gedachten ging door hen heen. Hoe moet ik dit onder woorden brengen, welke woorden zijn de juiste? Nou gewoon die woorden die er al een hele tijd over je lippen rollen of gewoon een kort “mooi” is ook goed.
Zelf vind ik schrijven makkelijker dan spreken. (Maar gelukkig zit er “backspace” op mijn pen)
Reactie schrijven